Choroby skóry głowy
Choroby skóry głowy stanowią poważny problem zdrowotny, który może znacząco wpływać na jakość życia pacjentów. Objawy takie jak swędzenie, zaczerwienienie, łuszczenie się skóry, a także wypadanie włosów mogą być nie tylko uciążliwe, ale również prowadzić do poważnych schorzeń dermatologicznych. Wprowadzenie odpowiedniej diagnostyki i leczenia jest kluczowe dla poprawy stanu skóry głowy oraz ogólnego samopoczucia pacjenta. Na naszej stronie znajdziesz kompleksowe informacje na temat najczęściej występujących chorób skóry głowy, ich przyczyn, objawów oraz dostępnych metod leczenia.
Łojotok skóry głowy
Łojotok skóry głowy jest chorobą charakteryzującą się nadmierną aktywnością gruczołów łojowych i zwiększoną produkcją sebum. Istnieją trzy typy łojotoku: oleisty (tłusta skóra i mieszki włosowe), tłusty (sucha skóra, tłuste mieszki włosowe) i płynny (nadpotliwość - aktywne gruczoły łojowe i potowe).
Predyspozycje do łojotoku są dziedziczne oraz zależne od hormonów. Czynniki pogarszające nadprodukcję sebum to niewłaściwa dieta, niedobory witamin i odwodnienie organizmu.
Łojotok jest bezpośrednio związany z wypadaniem włosów, wynikającym z zablokowania mieszków włosowych przez nadmiar sebum, co powoduje niedotlenienie i ograniczony dopływ krwi do mieszka. Sebum zawiera kwasy tłuszczowe, trójglicerydy, cholesterol, skwalan, estry soli i wosku. Wolne kwasy tłuszczowe odgrywają kluczową rolę w reakcjach drażniących, które przyczyniają się do przyspieszonej odnowy komórek naskórka, co prowadzi do powstania łupieżu.
Główne funkcje łoju to transportowanie antyoksydantów, utrzymywanie prawidłowej bariery naskórka i ochrona przed promieniowaniem UV.
Łojotokowe zapalenie skóry głowy
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to choroba charakteryzująca się nawracającym i przewlekłym stanem zapalnym skóry w okolicach głowy oraz innych miejscach bogatych w gruczoły łojowe. Często współwystępuje z łuszczycą. Etiopatogeneza ŁZS jest ściśle powiązana z nadmiernym rozrostem lipofilnych drożdżaków z gatunku Malassezia, w tym Pityrosporum ovale. Ich metabolity, takie jak kwasy tłuszczowe i indolo-3-karbaldehyd, mogą wywoływać reakcje zapalne skóry. Dlatego, aby potwierdzić diagnozę, wykonuje się badanie mykologiczne. Czynniki zaostrzające reakcję zapalną w ŁZS obejmują przewlekły stres, brak snu, nieodpowiednią dietę, zaburzenia immunologiczne, choroby o podłożu psychicznym i neurologicznym, zwiększoną produkcję hormonów (głównie androgenów), predyspozycje genetyczne (łuszczyca w rodzinie) oraz zanieczyszczenia środowiska.
Grzybica
Grzybica to zakaźna infekcja, która dotyczy skóry głowy, włosów i skóry brody. Głównymi czynnikami wywołującymi są grzyby z rodzajów Microsporum i Trichophyton. Rozwój zakażeń grzybiczych sprzyja obniżona odporność, choroby autoimmunologiczne oraz przerwanie ciągłości naskórka. Istnieją trzy rodzaje grzybic: strzygąca, drobnozarodnikowa i woszczynowa.
Łupież
Łupież to nadmierne złuszczanie się skóry głowy w postaci drobnych płatków. Często towarzyszy mu nadmierne wydzielanie sebum, co nazywane jest łupieżem tłustym, natomiast w przypadku braku nadmiaru sebum mówimy o łupieżu suchym. Zmiany te nasilają się zazwyczaj w okresie zimowym. Brak zmian zapalnych odróżnia łupież od łuszczycy i łojotokowego zapalenia skóry. Kluczowymi czynnikami wywołującymi to schorzenie są drożdżaki z rodziny Malassezia furfur, które powodują podrażnienia przyspieszające odnowę naskórka, hiperproliferacja (niewłaściwie wzmożony proces odnowy naskórka skrócony do nawet 7 dni), zaburzenia hormonalne (wpływ androgenów na nasilenie łojotoku), zaburzenia immunologiczne i neurologiczne oraz niewłaściwa dieta (niedobór magnezu, żelaza, selenu, cynku, wapnia, potasu).
